Εδω, σε αυτο το παγκάκι, καθομασταν μαζι.
Ηταν Γεναρης..και ειχε ήδη σκοτεινιασει..Καθόμασταν,
χωρίς να δινουμε σημασια στη βροχη.
Σε αυτο εδω το παγκάκι,
με τους φοίνικες στο πλαι..
Σε αυτό εδω το παγκάκι,
με την μεγαλη βοκαμβίλια κοντα.
Σε αυτο εδω το παγκάκι...που τωρα...
καθομαι και σκεφτομαι ολα αυτά που περασαμε..
Εκεινο το βράδυ.. το βραδυ του Γεναρη.. Λιγες μερες..
Πριν το τέλος..Θυμαμαι εκεινες τισ στιγμες σαν να
ήταν μόλις χθες..
Αν διαβασεις ποτε, αυτο που γραφω τωρα, να ξερεις
πως πανω σε εκεινο το παγκάκι χάραξα κατι για σενα...
Για σενα....


Και να θυμασαι αυτο..
¨τα λογια της καρδιας, για εναν αγγελο¨
Καποια μερα θα καταλαβεις γιατι..