ΧΑΧΑ! SUMMER TIME! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

Ηρθε λοιπον και φετος η ωρα να πεταξουμε τα μπουτια μας στην παραλια! Φιλες και φιλοι..μην μου ανχωνεστε! Αφηστε τα κομπλεξ, οσους κοιλιακους και αν εχετε και απολαυστε την υπεροχη θαλασσα μας!Η ζωη ειναι ωραια..αλλα ο καθενας απο εμας ειναι καλυτερος της!

Λαβυρινθος το μυαλο,

μια καρδια που αγαπα

διχασμενη ζωη

μαυρο - ασπρο ολα

Ζω με σενα στο μυαλο μου

Ενας ερωτας

και πως;

Ζωη χωρις...ζωη

μια αναμνηση παλια

χτυπαει παλι η πορτα

εσυ..εσυ εισαι..

ο μοναδικος..

..για μενα...

Ως ποτε θα ζησουμε με

παλιες αναμνησεις;

Γιατι;Γιατι;

Μια θαλασσα και κατι ακομα..

Ενας ερωτας..θεος..για μενα..

Εσυ εισαι μαζι με μενα γεφυρα..

αραγε; ποσο ακομα;

ΕΧΩ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΕΡΘΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ..

..ΜΑ ΣΑΝ ΘΑ ΕΡΘΩ ΚΡΙΝΟ ΛΕΥΚΟ

ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΣΟΥ ΘΑ ΑΦΗΣΩ

ΜΑ ΣΑΝ ΘΑ ΕΡΘΩ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

..ΓΛΥΚΟ ΘΑ ΒΑΛΩ..

ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΝΑ

'ΑΝΤΙΟ'

ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ

ΣΑΝ ΝΑ ΧΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΠΛΑ ..ΓΙΑ ΜΙΑ ΩΡΑ..

λενια

Μια αγκαλια για να κουρνιαζω οταν ολα γυρω μου μοιαζουν εφιαλτη. Μια αγκαλια να ξερω πως θα μπορουσες να μου χαριζες. Μα δεν εισαι εδω.. δεν μπορεις να μου χαρισεις ουτε ενα σ'αγαπω.. δεν μπορεις να μου χαρισεις τιποτα.. Ουτε λιγο χρονο απο τη ζωη σου δε μπορεις να μου χαρισεις...Μα εγω ακομα σε σκεφτομαι να με κρατας αγκαλια και να με φιλας γλυκα. Σκεφτομαι πως καποτε υπηρχες διπλα μου... Τωρα υπαρχεις στο μυαλο μου... Στην καρδια μου...Εστω και ετσι ομως εγω βρισκω τη δυναμη να ζησω σε οτι εσυ αφησες πισω.. Σε οτι εσυ με ενα 'δεν θα σε ξεχασω ποτε΄ αφησες να χαθει στα σκοταδια του χρονου.. του χρονου που περναει.. Εστω και ετσι εγω θα συνεχιζω να σε κρατω κοντα μου οπως εγω μπορω να κανω χωρις να σε ενοχλω... δεν σου ειχα επιβαλλει να με αγαπας... εσυ μου το υποσχεθηκες..
δεν μου ειχες επιβαλλει να σε αγαπω... εγω στο υποσχεθηκα.. εγω κραταω την υποσχεση μου.. εσυ κρατας απλα τα λογια για σενα.... εγω θα μεινω εδω για σενα.. Μια μαυρη οθονη μοιαζει τωρα η αγαπη μας.. Μα αρκει που καποτε εκει η αγαπη αυτη πηρε το μεγαλυτερο βραβειο...

Αερας ...και φως..............

Ο αερας στο δωματιο λιγοστευει, το φως εχει χαθει και εγω εκει ακομα με τα ματια πρησμενα να σκεφτομαι πως περναει ετσι ο καιρος...τραβαω το σεντονι πανω μου και νομιζω πως εισαι καπου εκει και θα ερθεις να με αγκαλιασεις και να μου πεις ποσο πολυ με αγαπας.. Μενω για ωρες να περιμενω να ακουσω τα δικα σουβηματα...μα τιποτα..το μονο που ακουγεται ειναι μια μελωδια...μια μελοδια που στην πραγματικοτητα δεν υπαρχει.. Ειναι ολα στο μυαλο μου πια..δεν υπαρχει τιποτα..Μονο αγαπη μοναξια πονος δακρυα και πολλες ....αναμνησεις...
Θυμαμαι την πρωτη φορα που σε ειδα...δεν θα μπορουσα να φανταστω τοτε πως τωρα θα γραφω για σενα.. πως τωρα θα ζω για σενα..