Μάνα σαν έφυγες μακριά, τα δάκρυα ριζώσαν ,
Μάνα μέσα στα δάκρυα, τα χείλη μου νεκρώσαν,
Τι λέξη θες να βρω να πω; Τι να σου ψιθυρίσω;
Χωρίς εσένανε να ζω, πως να το συνηθίσω;

Έκλαψε μόνη ... ώρα πολλή και ύστερα ψιθύρισε σαν να μιλούσε σε μιά αόρατη φιγούρα:

 Μόνο για μία στιγμή να μπορούσα να ξεφύγω από την πραγματική ζωή, και να ζήσω για λίγο το όνειρο. Μου λείπεις. Περνάει ο καιρός.. Και μου λείπεις όλο και περισσότερο. Ευχή και κατάρα ήσουν για μένα.. Έζησα την μεγαλύτερη αγάπη με κάποιον που είμαι καταδικασμένη να μην έχω ποτέ. 

Ευχή και κατάρα να αγαπάς... Ευχή γιατί η καρδιά σου μπορεί και αγαπά αληθινά, κατάρα γιατι το μυαλό σου δεν θα ξεχάσει ποτέ ....