Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 17, 2007

Θα γεμισω τον αερα χρυσοσκονη αφου τα αστερια τα κρυβουν τα συννεφα....

Ξεκινησε αλλη μια μερα, και εγω χαμενη ακομα σε παλιες αναμνησεις... Δεν δακρυζω οταν σε βλεπω να γελας σε αψυχα χαρτια, δεν κλαιω οταν σκεφτομαι εκεινες τις στιγμες που ειμασταν αγκαλια. Τωρα ολα ειναι απλα ενα ονειρο που ξυπνας και θυμασαι ακομα... Που θελεις τοσο να το ξαναδεις και να θυμιθεις την καθε σκηνη του... Η μερα περναει γρηγορα, δεν ειναι οπως πριν, τωρα ολα ειναι ... πολυ βιαστικα.... Εσυ; Μακρια... Εγω....Κοντα σου... Διπλα σου καθε στιγμη... Μα δεν μπορω να σε αγγιξω... Τι κριμα...Κοντευει πια το μεσημερι και εγω ακομα παραδομενη στις αναμνησεις να με πηγαινουν οπου αυτες θέλουν.. Μου αρεσει ομως που μπορω και θυμαμαι ακομα την μορφη σου, που μπορω να νιωθω ακομα να μου χαιδευεις το χερι και να μου ψιθιριζεις το πιο γλυκο Σ'ΑΓΑΠΩ .... Γλυκο οσο και εκεινο το φιλι που μου εδινες μετα...
Why do all good things come to an end?
Flames to dust..
Lover to friends..
why do all good things come to an end....?
Οσο μπορω θα σε κρατω δικο μου.... Και ας γινει η φλογα σκονη και σταχτη....απο την σταχτη μπορει να γεννηθει η φωτια..και ισως πιο δυνατη....
Just for you ....

1 σχόλιο:

Λένια είπε...

ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟ, ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΝΑ ΤΟ ΠΙΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΙΩΣ....ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΟΤΕ..