Κυριακή, Ιανουαρίου 31, 2010

Ασε με να κοιμαμαι στην αγκαλια σου... Και ασε την μουσικη να παιζει..Μου αρεσει να ακουω αυτη τη μελωδια...Την αποτυπωνω στο μυαλο σαν αγκαλια.. Και τις ωρες που μονη μου ξαπλωνω ακουω αυτη τη μελωδια και εισαι και εσυ εκει... Εκει να μου ψιθυριζεις τους στιχους.. Και ετσι περναει πιο γρηγορα το βραδυ.. Και ετσι γινεται πιο ελαφρια η μοναξια μου... Μην μου λες αλλα λογια... Μην μου πεις αλλες κουβεντες..Φτανει...Απλα να μου λες τους στιχους εκεινους.. Τραγουδα ΄μου την μελωδια... Αγκαλιασε με ..Και κανε μου παρεα μεχρι να κοιμηθω.. Μην με αφηνεις μονη μου.. Δεν θελω να ειμαι μονη μου.. Δεν μου αρεσει να ειμαι μονη μου...Μια μελωδια... Τι γλυκο να εχεις μια αγκαλια...Τα ονειρα γινονται πιο ομορφα...

2 σχόλια:

ΖΕΥΣ είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΟ ΜΑΥΡΟ; Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΡΚΕΤΟ ΓΚΡΙ ΜΑΥΡΟ ΘΕΛΕΙ ΑΛΛΑΓΗ ΘΕΛΕΙ ΧΡΩΜΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΠΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ ΕΝΑΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ. [ΘΕΛΩ ΑΠΑΝΤΗΣΗ] ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΗΜΕΡΑ.

Λένια είπε...

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ...ΜΙΑ ΠΑΝΔΕΣΙΑ ΧΡΩΜΑΤΩΝ..ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΣΤΙΓΜΗ ΕΜΕΙΣ ΒΑΖΟΥΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΓΥΑΛΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΝΩΝΟΥΜΕ ΠΟΙΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ...ΔΕΝ ΔΙΑΛΕΓΩ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΑΠΛΑ ΟΤΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ, ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ...ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ..ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ...ΓΡΑΦΩ ΟΤΑΝ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΡΑΨΩ ΘΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ ΑΨΥΧΕΣ..ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΣΑ ΝΟΗΜΑ...:)