Το παραθυρο ανοιξε με δύναμη και ο αερας ξεχυθηκε στο αδειο δώματιο..Εκείνο το δωμάτιο που κάποτε ειχαμε γεμισει με αγαπη και πάθος.. Θέλω να αφησω πισω αυτο το σπιτι, μα δεν μπορω να αφησω αυτο το δωματιο..οτι σε θυμιζει θελω να το κρατησω φυλαχτο...Ποσο σε αγαπησα παραδεισε μου, χανομουν κοιτωντας τα υπεροχα ματια σ, και παραδινόμουν στην αγκαλια σου... Πως να ζήσω μακρια σου; Μακρια απο την αγκαλια σου; Χωρις τα φιλια σου.....
Ο κρυος αέρας με έκανε ακομη μια φορα να επανελθω, και να κανω αυτο που ξεκινησα απο την αρχη..Εκλεισα το παραθυρο με προσοχη και στραφηκα στον καθρεπτη. Περπατησα αργα μεχρι το μπανιο και εριξα νερο στο προσωπο μου..Ολα μου φανηκαν ιδια.. οπως τοτε...τοτε που με κρατουσες στην αγκαλια σου...Μου ελειψε η αγκαλια σου.....
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου